Hversu mikil birta er í þínu lífi - Guðni með hugleiðingu á föstudegi

Ertu dimmir eða birtir?

Í loftljósinu er ljósapera sem skín skært og varpar jöfnu og fallegu ljósi yfir alla hluti í herberginu. Á veggnum er snúningstakki sem stýrir því hvort orkan úr rafmagnsleiðsl- unum verður fyrir viðnámi eða ekki. Við köllum þetta dimmi. Einhverra hluta vegna kjósum við að lifa í myrkri eða hálfmyrkri í stað þess að snúa takkanum þannig að við sjáum handa okkar skil, sjáum hlutina í kringum okkur, sjáum fólkið sem við segjumst elska.

Þetta er eini mælikvarðinn – hversu mikil birta er í lífi þínu? Hefurðu svarið við því? Geturðu séð einhver svið í lífinu þar sem þú veist að þú rýrir þig og dimmir tilveru þína?

Álögin sem við leggjum á okkur sjálf með fjarveru og höfnun eru sannkallaður dimmir; leið til að stjórna doðanum og halda líkama og sál í rétt svo mátulegu myrkri til að við tórum.

Af hverju köllum við snúningstakkann ekki birti? Af hverju vitum við og skiljum að það er ekkert mál að snúa birtinum á veggnum í botn og lýsa upp herbergið – en höldum áfram að lifa í myrkrinu í eigin lífi?

Við skiljum þetta vel þegar við tölum um vasaljós og dimmi og líka þegar við skynjum kraftinn, lífsviljann og fegurðina í nýfæddu barni. En að yfirfæra þann skilning á okkur sjálf virðist hægara sagt en gert. Álögin eru sterk, við erum vön þeim, þau eru stór hluti af sjálfvirkum gjörðum og hugsunum daglegs lífs – þau eru eins og taugakippir sem við kunnum ekki að ráða við.